Eurōpa
“Eur ō pa” Al amanecer, una brisa ligera recorrió el viejo puerto de piedra. Les vagues murmuraient des histoires oubliées du passé. In der Ferne hörte man das Läuten einer einsamen Glocke. Un pescatore alzò lo sguardo e sorrise al sole nascente. As gaivotas dançavam no ar, como se celebrassem o novo dia. De lucht rook naar zout en beloften. Havet viskade tyst om äventyr långt borta. En gammel mand nynnede en melodi om kærlighed og tid. Pieni vene keinui hiljaa, kuin sekin kuuntelisi. Linnud laulsid üle vee, nende hääl kandus kaugele. Saulīte lēnām cēlās virs horizonta, sildot visu apkārt. Miestas pabudo, alsuodamas kavos kvapu ir vilčių. Na ulicach pojawiły się pierwsze kroki i śmiech dzieci. Lidé se zdravili, jako by každý den byl dar. More šumelo ako pieseň, ktorú všetci poznali. Vetra je nosil duh doma in prijateljstva. Egy asszony a parton levelet írt, tele emlékekkel. Pe hârtie, cuvintele curgeau ca un râu de dor. В далечината кораб изчезна в мъглата. Ένα παιδί φώναξε, γελώ...
.jpeg)
